بررسی وضعیت بقای سلولی و بیان نشانگرهای عصبی در سلول های حاصل از تمایز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی در سیستم کشت سه بعدی آلژینات

مقدمه: مطالعات متعددی برای فراهم کردن تعداد کافی سلول های عصبی جهت درمان آسیب های نورودژنراتیو انجام شده است. سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی، میزان تکثیر و مقاومت زیادی نسبت به آپوپتوز دارند. این سلول ها، قابلیت تمایز به دودمان های مختلف سلولی از قبیل سلول های عصبی را دارند. هیدروژل آلژینات، پلیمر پلی ساکاریدی است که دارای ویژگی های مناسبی از قبیل زیست سازگاری و عدم تحریک سیستم ایمنی می باشد. در این مطالعه، تأثیر هیدروژل آلژینات بر میزان بقا و بیان نشانگرهای عصبی سلول های حاصل از تمایز سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی بررسی شد. روش ها: سلول های بنیادی جدا شده از بافت چربی انسانی در محیط کشت عصبی القا و سپس در هیدروژل آلژینات انکپسوله شدند. میزان رشد و تمایز سلول ها به ترتیب با استفاده از ارزیابی doubling time و real time quantitative reverse transcription polymerase chain reaction (real time rt-pcr) 7 روز پس از انکپسوله کردن سلول ها بررسی شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون one way-anova انجام گردید. یافته ها: میزان رشد سلول های انکپسوله در هیدروژل آلژینات، کاهش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد (001/0 > p). در حالی که میانگین بیان ژن های gfap (glial fibrillary acidic protein)، nestin و map2 (microtubule-associated protein 2) در سلول های انکپسوله در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (001/0 > p). نتیجه گیری: اگر چه سرعت تکثیر سلول های انکپسوله در هیدروژل آلژینات، در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت، اما هیدروژل آلژینات می تواند باعث افزایش تمایز عصبی سلول های انکپسوله شود.